Wprawdzie oficjalna nazwa tego refraktora brzmi Sky-Watcher 120ED 120/900 Black Diamond, jednak ja zamiast Diamentem, nazywałem go Czarną Perłą. Służyła mi wiernie przez ostatnie półtora roku jako podstawowy instrument obserwacyjny, wykorzystywany głównie do astrofotografii księżycowej i planetarnej. Właśnie się rozstaliśmy, a Perełka na koniec zgotowała mi niezwykle miłą niespodziankę, wykonując podczas ostatniej sesji najlepsze zdjęcia Jowisza jakie udało nam się wspólnie uzyskać.
Kilka słów o teleskopie
Obiektyw tego refraktora to dublet oparty na słynnym japońskim szkle Ochara FPL-53 oraz niemieckim kronie Schott. Znakomita, niskodyspersyjna optyka redukuje skutecznie aberrację chromatyczną, zapewniając jednocześnie niemal bezstratną transmisję światła. Do zalet tego instrumentu zaliczyć trzeba także bardzo dobry mikrofokuser z przekładnią planetarną, a przede wszystkim jego niewielkie jak na 12-centymetrowy refraktor rozmiary i wagę (5,3 kg!). SW 120 ED to teleskop bardzo poręczny, a dzięki rozsądnie dobranym parametrom (światłosiła F/7,5) – także uniwersalny.
Jednak… praw fizyki nie da się przeskoczyć nawet za pomocą najlepszej jakości obiektywu. Optyka jest cudowną dziedziną, jednak cuda się tu nie zdarzają. Średnica 12 cm okazała się dla mnie pewną barierą przy fotografowaniu Księżyca i planet – czyli tam, gdzie rozdzielczość obrazu i jakość detalu zaczynają mieć kluczowe znaczenie.
Trudna decyzja
Podczas obserwacji wizualnych często bywa tak, że powiększanie średnicy obiektywu nie przynosi widocznej poprawy jeśli chodzi o jakość drobnych szczegółów. Warunki atmosferyczne ograniczają maksymalne efektywne powiększenie tak radykalnie, że potencjał większych średnic pozostaje niemal niewykorzystany. Wpływ apertury na rozdzielczość ujawnia się jednak w wypadku fotografii cyfrowej. Pozwala ona zrobić użytek z tego, co dla oka pozostaje najczęściej nieuchwytne ze względu na wpływ warunków atmosferycznych – czyli z mikro-momentów świetnej widoczności.
Byłem zadowolony z tego teleskopu, a egzemplarz który trafił do mnie półtora roku temu uważam za udany. Zdecydowałem się jednak na zmianę instrumentu licząc na to, że większa średnica pozwoli mi zrobić krok naprzód w dziedzinie księżycowej i planetarnej astrofotografii.
Ostatnie zdjęcia
Perełka znalazła nowy dom w Poznaniu. Już po wyekspediowaniu jej w podróż do stolicy Wielkopolski zająłem się stackowaniem i obróbką ostatnich zdjęć wykonanych z jej udziałem. Zdjęcia Jowisza z 14 lutego to ostatnie obrazy uzyskane tym teleskopem – i są to zdecydowanie najlepsze zdjęcia Jowisza, jakie wykonałem z jego pomocą. Oto kilka z nich:
Zebrałem kilka zdjęć w animację pokazującą ruch obrotowy planety oraz jej księżyców. Na zdjęciach widać wbrew pozorom wszystkie 4 księżyce. Europa widoczna jest po lewej, a na prawo ciemny jak zwykle Kallisto i Ganimedes. Io przechodzi przed tarczą (w okolicach środka i potem na prawo) i widoczny jest jako bardzo słabiutki ciemniejszy punkt. Początkowo na tarczy Jowisza widać jego cień, który szybko znika po prawej stronie. Animacja przedstawia zmiany jaki zaszły w rejonie Jowisza w czasie niecałej godziny. Aby zobaczyć animację kliknij w obrazek:
Podobna sytuacja miała miejsce 11 lipca, gdy udało mi się sfotografować tranzyt Ganimedesa przed tarczą Jowisza. Tym razem ciemna kropka widoczna na tarczy to nie cień, ale sam księżyc. Po stronie lewej, tuż przy krawędzi zdjęcia, ledwie widoczny Kallisto. Po lewej stronie tarczy widać Europę, zaś po prawej Io:
Lipcowe spotkania z Jowiszem rozpoczęliśmy z Perełką 7 lipca, kiedy udało nam się uzyskać zdjęcie, na którym Europa widoczna jest po lewej stronie, zaś po prawej okrążają Jowisza Io i Ganimedes:
Podczas tej samej sesji wykonaliśmy z Perełką także zdjęcie słynnej gromady kulistej M13 znajdującej się w gwiazdozbiorze Herkulesa. Obiekt położony w odległości ponad 25 tys. lat świetlnych od Ziemi ma średnicę 145 lat świetlnych i może zawierać nawet do miliona gwiazd:
Zdjęcia Księżyca i Słońca wykonane tym teleskopem można zobaczyć m.in. we wpisach:
- Tycho – krater odebrany Polakom
- Proclus – księżycowa gwiazda Wschodu
- Częściowe zaćmienie Słońca: 10 czerwca 2021
A zatem żegnaj Perełko, moja wierna towarzyszko! Na koniec kilka pamiątkowych zdjęć tego teleskopu. Mam nadzieję, że da nowemu właścicielowi co najmniej tyle samo satysfakcji, ile przyniósł mnie!
Zobacz także:
